เรื่องที่จะแนะนำคราวนี้ คือ เรื่อง Major
ขอบอกไว้ก่อนว่าอนิเมที่แนะนำทั้งหลายเป็นอนิเมตั้งแต่เก่าไปจนถึงใหม่แต่ไม่ใช่อนิเมสาย Yaoi อาจเป็น Shounen-aiอ่อนๆมากถึงมากที่สุด หรือไม่ใช่สายวายเลยก็ได้ บางเรื่องนางเอกก็อาจมีเป็นตัวเป็นตนอยู่ทนโท่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราจะมองไม่เห็นพวกเธอ เพราะเรามองแต่หนุ่มๆด้วยอารมณ์อยากจิ้นวาย
เนื้อเรื่องย่อ
เรื่อง Major เป็นมังงะเกี่ยวกับกีฬาเบสบอลโดย อ.ทาคุยะ มิตสุดะ มีจำนวนยาวเหยียดถึง 78 เล่มจบ (เล่มจบเพิ่งออกเมื่อเดือนธันวาปีก่อนเองค่ะ) อนิเมมีความยาวถึง 6 ซีซั่น มีจำนวนถึง 154 ตอน เป็นมังงะและอนิเมเบสบอลที่จัดว่าสุดยอดที่สุดในสายนี้แล้วค่ะ แต่สาวๆไม่ค่อยรู้จัก ส่วนมากรู้จักกันแต่เรื่อง Ookiku Furikabutte (เรื่องนี้เราค่อยกล่าวถึงภายหลังนะคะ) ทั้งๆที่เราว่าเรื่อง Major สนุกกว่า Oofuri นะคะ ตัวละครหลักหน้าตาดีกว่าด้วย เนื้อเรื่องก็จะเป็นการตามติดชีวิตพระเอก ฮอนดะ โกโร่ ที่เข้าสู่เส้นทางเบสบอลตั้งแต่อายุ 5 ขวบ อยู่อนุบาล ยันเข้าประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย ไปเมเจอร์ลีกที่อเมริกา จนแต่งงานมีลูกมีเต้าเลยค่ะ เรื่องนี้ถ้าเปรียบเทียบกับ Oofuri นี่บ้าพลังกว่าเยอะ พระเอกขว้างลูกเร็วแรงสุดๆ พระรองก็จอมทำโฮมรัน ดูแล้วมันส์สะใจมากๆ
ตัวละครที่ดูแล้วน่าจิ้น (หลักๆก็พระเอกกับพระรองนั่นแหละ)1.ฮอนดะ(ชิเกโนะ) โกโร่ พระเอกจอมบ้าพลังของเรื่องนี้ โกโร่เป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์ด้านการเป็นพิชเชอร์ตั้งแต่ 5 ขวบ!! ชอบฉายเดี่ยว โชว์พาว อึดถึก ทั้งโง่ ทั้งบ้า ทั้งเพี้ยน ความคิดก็สุดโต่งไม่เหมือนชาวบ้าน วีรกรรมความบ้าของหมอนี่มีนับไม่ถ้วนค่ะ ตอนประถมสมัยลิตเติ้ลลีคก็เลือกที่จะตั้งทีมห่วยๆลงแข่งเอาเอง ปฏิเสธทีม Yokohama Little ที่เป็นทีมอันดับ 1 ของเมืองทั้งๆที่ได้รับเลือกเข้าทีม พอม.ต้นไหล่เสียเลยเปลี่ยนไปขว้างลูกด้วยแขนซ้ายแทน และขว้างได้ยอดเยี่ยมซะด้วย (หมอนี่ขว้างลูกระดับความเร็ว 150+ กม./ชม.ตั้งแต่ม.ต้นค่ะ คนหรือนี่) ม.ปลายปฏิเสธโควต้าเข้าร.ร.ไคโด ร.ร.ที่มีชื่อเสียงด้านเบสบอลอันดับ 1 แต่ดันใช้วิธีสอบเข้าเอง และลาออกตอนปี 2 ด้วยเหตุผลว่าถ้าอยู่ทีมที่ยอดเยี่ยมที่สุดก็จะไม่ได้แข่งกัน แล้วก็ย้ายร.ร.ไปร.ร.ที่ไม่มีทีมเบสบอล เลยตั้งทีมเองซะเลย จบม.ปลาย ทีมมืออาชีพ Blue Oceans เสนอให้ทำสัญญารับเข้าทีม พ่อคุณก็ปฏิเสธ เดินทางไปเสี่ยงโชค เพื่อเล่นในเมเจอร์ลีคที่อเมริกาเฉยเลย ก็ล้มลุกคลุกคลานอยู่นานกว่าจะทำสำเร็จ
บอกตรงๆเราไม่ชอบอีตาโกโร่เลยซักนิด เพราะเป็นคนที่คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยแคร์ความรู้สึกคนอื่น ทำให้คนรอบข้างเจ็บปวดบ่อยๆ ตอนเด็กหมอนี่เสียพ่อที่เป็นนักเบสบอลที่เลี้ยงดูตนเองไป แล้วคู่หมั้นพ่อกับเพื่อนสนิทพ่อรับเป็นพ่อแม่บุญธรรมคอยเลี้ยงดูด้วยความรักมาตลอด แต่หมอนี่ไม่เคยเกรงใจเค้าเลย แถมยังทำให้พ่อแม่เลี้ยงเป็นทุกข์อยู่บ่อยๆ ที่เราโมโหสุดๆคือหมอนี่ทำให้โทชิคุง(พระรอง)เจ็บปวดหลายครั้งนี่แหละถ้าจะนับข้อดีของหมอนี่ก็มีเหมือนกัน ตรงที่มันเป็นพระเอก มีความเป็นผู้นำสูงทุกคนเลยเชื่อใจและนับถือ ทำอะไรๆก็ดีไปหมด
2.ซาโต้ โทชิยะ พระรองของเรื่องและคู่จิ้นวายของโกโร่ จากเด็กแว่นเนิร์ดอัปลักษณ์กลายเป็นหนุ่มหน้าสวยเหมือนผู้หญิงในตอนโต (สงสัยไปทำศัลยกรรมมา) โทชิคุงเป็นทั้งเพื่อนรักที่สุดและคู่แข่งอันดับ 1 ของโกโร่ โทชิคุงนั้นเดิมเป็นหนอนหนังสือแต่เมื่อถูกโกโร่ชักชวนให้มาเล่นเบสบอลในตอน 5 ขวบ เขาก็เริ่มรักในกีฬานี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น โทชิคุงปกติจะเป็นคนอ่อนโยน ใจดี นิสัยสุภาพเรียบร้อย และหวานมากๆ แต่เวลาอยู่ในเมาด์(สนามแข่งเบสบอล)จะมีท่าทีเย็นชากับคู่แข่ง ปากร้าย และค่อนข้างเจ้าเล่ห์ แต่กับสมาชิกทีมเดียวกันจะเป็นคนที่เชื่อถือได้ อบอุ่นอ่อนโยน โกโร่ต้องเจอนิสัยสองลักษณะของโทชิคุงจนชิน เพราะเดี๋ยวก็เป็นคู่แบตเตอรี่กัน(โทชิคุงก็จะหวานด้วย) เดี๋ยวก็แข่งขันเป็นคู่แข่งกัน (โทชิคุงก็จะร้ายใส่) โทชิคุงเป็นแคชเชอร์อัจฉริยะที่นอกจากจะวางกลยุทธ์และคุมเกมได้อย่างยอดเยี่ยมจนใน Season 3 ได้นำทีมชนะเลิศในการแข่งที่โคชิเอนแล้ว โทชิยะยังเป็นแบตเตอร์ที่เก่งเป็นอันดับ 1 ของเรื่องด้วย(ปกติเป็นแบตเตอร์ไม้ 4 ตลอด ฝีมือตีลูกน่าจะพอๆกับกิ๊บสัน จูเนียร์) เรียกว่าเป็นจอมทำโฮมรัน ตีลูกทีไรทำโฮมรันตลอด เพียงแต่ว่าบางครั้งโทชิยะจะขี้กังวลและคิดมากจนเผลอเหม่อลอยในเกมการแข่ง จนทำให้เล่นพลาดไปก็มี โทชิยะนั้นมีอดีตน่าเศร้า เพราะตอนอายุ 11 เขาถูกครอบครัวทอดทิ้ง ปู่และย่าของเขารับเขาไปเลี้ยงและมีความเป็นอยู่ที่ลำบาก เขาจึงตั้งเป้าหมายว่าอยากจะเป็นนักเบสบอลมืออาชีพตั้งแต่อยู่ม.ต้นเพื่อตอบแทนบุญคุณเลี้ยงดูปู่ย่า(และก็เป็นนักเบสบอลมืออาชีพได้สำเร็จซะด้วย เขาเซ็นสัญญาเป็นสมาชิกทีม Tokyo Warriors หลังจบม.ปลายใน season 4) เรื่องที่ถูกครอบครัวทอดทิ้งนี้เป็นบาดแผลร้ายแรงทางใจ ทำให้ทุกครั้งที่เขานึกเรื่องครอบครัว เขาจะมีอาการหายใจหอบ เจ็บหน้าอก เป็นลมหมดสติ ซึ่งในมังงะและอนิเม Season 5 เมื่อเขาได้พบน้องสาวที่พลัดพรากไปนาน เขาก็เกิดอาการนี้จนต้องเข้าโรงพยาบาล 
3.แถมให้คนนึง Joe Gibson Jr. (เห็นว่าหมอนี่หล่อดี) จูเนียร์เป็นลูกชายของ Joe Gibson (ชื่อพ่อกับลูกเหมือนกันเป๊ะ) นักเบสบอลชาวอเมริกันที่เป็นคนฆ่าพ่อของโกโร่ในการแข่งขันโดยไม่ได้ตั้งใจ (งงป่ะ ว่าแข่งกันยังไงถึงขั้นตายเชียว แบบว่าขว้างลูกโดนหัวน่ะค่ะ เลือดออกในสมองตาย) ทำให้ Gibson รู้สึกผิดและเศร้าโศกเสียใจมาก จึงมาเล่นเบสบอลที่ญี่ปุ่นอยู่นานเพื่อเป็นการทดแทน ทำให้จูเนียร์ในวัยเด็กต้องโดนเรียกว่าเป็นลูกฆาตกรจนเกิดปมในใจและเกลียดพ่อตัวเองกับโกโร่มากๆ โกโร่กับจูเนียร์เป็นคู่แข่งที่ไม่กินเส้นกันมากที่สุด แข่งแพ้ชนะกันหลายครั้ง จูเนียร์เป็นผู้เล่นที่มีความสามารถระดับอัจฉริยะ(อีกคนละ) สามารถตีลูกความเร็ว 160+ กม./ชม.ของโกโร่ได้ 
ความวายของเรื่องมันอยู่ตรงไหนล่ะ?ก็ตรงพระเอกโกโร่กับพระรองโทชิยะนั่นแหละค่ะ หวานกันซะมดขึ้นเลย แต่เวลากัดกันทีก็ดุเดือดเผ็ดมันส์เพราะโทชิคุงบุคลิกเวลาปกติไม่เหมือนกับเวลาเป็นคู่แข่งกัน ปกติจะอ่อนโยน เวลาแข่งจะร้าย โกโร่เจอซะจนชินแล้วล่ะ ความสัมพันธ์ของคู่นี้จะยุ่งเหยิงอิรุงตุงนังมาก เดี๋ยวก็เป็นคู่แบตเตอรี่อยู่ทีมเดียวกัน เดี๋ยวก็อยู่คนละทีมเป็นคู่แข่งกัดกัน
โกโร่เป็นคนชักชวนให้โทชิคุงมาสู่โลกของเบสบอลตอน 5 ขวบ ทั้งคู่เล่นแคชบอลด้วยกันแบบเด็กๆ หลังจากพ่อของโกโร่ตาย โกโร่ก็ไม่ได้เจอโทชิคุงอีก จนตอนอายุ 9 ขวบอยู่ลิตเติ้ลลีคทั้งสองคนก็อยู่คนละทีม ได้มาเป็นคู่แข่งกันครั้งแรก (เป็นครั้งแรกที่โกโร่เจอโทชิคุงร้ายใส่ด้วย พอโกโร่พูดอวดเบ่งใส่ โทชิพูดเลยว่า "หนวกหูน่ะ ถ้ามีเวลาพูดไร้สาระนายน่าจะเล่นตามแผนของนายไป แต่ก็นะ..ฉันไม่ให้นายตีได้มากกว่านี้หรอก" เจออย่างนี้โกโร่อึ้งไปเลย) ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันอีกเพราะโกโร่ย้ายบ้านไป พอม.ต้นกลับมาเป็นคู่แข่งกันอีก โทชิยะอยากได้โควต้าเข้าม.ปลายที่ร.ร.ไคโด แต่โกโร่ดันมาเป็นก้างขวางคอ เลยแข่งกันแทบตาย(ช่วงนี้กัดกันมันส์สุดยอด) สุดท้ายจูงมือกันไปสอบเข้าร.ร.ไคโดด้วยกันเฉย(ดีกันแล้ว)
รูปจาก Season 2 หน้าตาโกโร่ภาคนี้ยังไม่ถึกเท่าไหร่ แต่ยิ่งแก่มันจะยิ่งถึก ในขณะที่โทชิคุงจะยิ่งน่ารักขึ้นเรื่อยๆ
ช่วงที่อยู่ไคโดในอนิเม Season 2 นี้จะวายสุดๆ เพราะอยู่หอห้องเดียวกันด้วย จิ้นกันกระเจิดกระเจิง โทชิคุงเหมือนภรรยาคอยดูแลสามี คอยห่วงสุขภาพ อุตส่าห์ลอกหนังสือสรุปโน๊ตให้ทั้งเล่มด้วยลายมือตัวเอง แต่เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงตอนท้าย Season 2 เมื่อโกโร่ตัดสินใจจะออกจากร.ร.ไคโดเพราะถ้ายังอยู่ต่อก็จะไม่ได้แข่งกับไคโดในโคชิเอน (อยากแข่งกับทีมตัวเองว่างั้น เลยไปหาทีมใหม่ซะเลย) ทำให้โทชิยะเจ็บปวดมากๆที่โดนโกโร่ทรยศ "ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงชวนชั้นมาเข้าที่ไคโดตั้งแต่แรก ทั้งๆที่ชั้นอยากไปโคชิเอนกับนายแท้ๆ!!" แต่สุดท้ายโทชิคุงก็ยอมรับในความตั้งใจของโกโร่พอมา Season 3 ช่วงม.ปลายปี 3 โคชิเอน ทั้ง 2 คนเลยกลับมาเป็นคู่แข่งกันอีก กัดกันอีกละ โกโร่โกรธมากๆที่โทชิไม่ถือว่าทีมของโกโร่เป็นคู่แข่งในระดับเดียวกัน (ก็แหงล่ะทีมซังกะบ๊วยที่รวมเอาพวกไม่ได้เรื่องมาเล่นนี่นา) สุดท้ายทีมของโกโร่ก็แพ้ทีมไคโดเพราะโกโร่บาดเจ็บที่ขา ทำให้โทชิคุงยอมรับทีมของโกโร่ และทีมไคโดก็แข่งต่อไปจนชนะเลิศในโคชิเอน
อนิเม Season 4 โกโร่ไปแสวงหาโชคเพื่อไต่ไปสู่เมเจอร์ลีคในอเมริกา ส่วนโทชิคุงเริ่มเป็นโปรในญี่ปุ่น ไม่ได้เจอกันเลย แต่ก็มีคิดถึงกันบ้าง เรารู้สึกว่าบุคลิกของโทชิยะจะเริ่มอ่อนลงมากตั้งแต่ภาคนี้ สามภาคแรกยังมีที่ปากร้ายเวลาแข่งมั่ง แต่พอมาภาคสี่นี่กลายเป็นหนุ่มหวานไปเลย
อนิเม Season 5 เป็นตัวแทนญี่ปุ่นไปแข่ง Baseball World Cup ด้วยกัน กลับมาหวานกันอีก ภาคนี้มีเรื่องที่โทชิยะเป็นลมเข้าโรงพยาบาลด้วย
อนิเม Season 6 ภาคสุดท้าย เศร้า ไม่ค่อยมีโทชิคุงเลย โกโร่ฉายเดี่ยวในเมเจอร์ลีคที่อเมริกา พอตอนท้ายดันรวบรัดทางมังงะ ตัดบทโทชิคุงอีก ทางมังงะโทชิคุงตัดสินใจมาเล่นเมเจอร์ลีคในอเมริกาทีมเดียวกับโกโร่ (ตามหัวใจไปอเมริกา?) มีฉากสองคนนี้พอให้แม่ยกชื่นใจ อนิเมดันรวบ 2 นาทีจบ
ปล.เรื่องนี้มีนางเอกเป็นก้างอ่ะ สุดท้ายโกโร่แต่งงานมีลูกเมียเรียบร้อย
Ending 1 season 2 Season นี้เป็นภาคที่เน้นความสัมพันธ์คู่โกโร่กับโทชิยะเต็มๆ ภาคนี้ทางญี่ปุ่นชื่อภาคว่า Goro Toshiya Gekitohen ค่ะ ขอบอกไว้ก่อน โทชิคุงเป็นโสดนะ ไม่มีคู่ ยัยผมเปียอายาเนะใน Ending นั่นเอามาขึ้นด้วยกันทำไมไม่รู้ เป็นสาวรุ่นน้องที่หลงรักเค้าข้างเดียวเท่านั้นเอง ส่วนนางเอกที่ขึ้นคู่กับโกโร่ก็นางเอกจริงๆนั่นล่ะ
Ending 2 season 2 วายมากๆ วายเต็มๆ มีแต่ภาพคู่ของโกโร่กับโทชิยะ อาบน้ำด้วยกัน ตากผ้า นอนห้องเดียวกัน แข่งเบสบอลเสร็จโอบไหล่กันอีกต่างหาก
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น