แนะนำอนิเมที่ไม่ใช่สาย Yaoiแต่สาววายควรดูเพื่อหาความแอ๊บวาย และความโฮกกกก #11.Hajime no Ippo (สปอยล์นะคะ)

เรื่องที่จะแนะนำคราวนี้ คือ เรื่อง

#11. Hajime no Ippo (ก้าวแรกสู่สังเวียน)
เห็นชื่อเรื่องแล้วอย่าเพิ่งปิดเน้อ!

ขอบอกไว้ก่อนว่าอนิเมที่แนะนำทั้งหลายเป็นอนิเมตั้งแต่เก่าไปจนถึงใหม่แต่ไม่ใช่อนิเมสาย Yaoi อาจเป็น Shounen-aiอ่อนๆมากถึงมากที่สุด หรือไม่ใช่สายวายเลยก็ได้ บางเรื่องนางเอกก็อาจมีเป็นตัวเป็นตนอยู่ทนโท่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราจะมองไม่เห็นพวกเธอ เพราะเรามองแต่หนุ่มๆด้วยอารมณ์อยากจิ้นวาย

ระดับความสนุก : A++ (สนุกระดับเทพ แนะนำอย่างยิ่ง ถ้าพลาดจะเสียใจ)

เนื้อเรื่องย่อ
อย่าตกใจ! คุณๆคงคิดว่าเราประสาทกลับอะไรขึ้นมาอยู่ๆมาแนะนำเรื่องชกมวยที่อุดมไปด้วยกล้าม ขอย้ำ กล้าม! แต่ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ เราไม่ได้เพี้ยน พอดูไปดูมามันก็ชินไปเอง แถมรู้สึกว่าตัวละครที่เคยคิดว่าหน้าตาห่วยมันก็กลับดูดีขึ้นมา และถ้าคุณพลาดเรื่องนี้เพียงเพราะมันเป็นเรื่องกีฬามวย(ที่สาวๆเมิน เราเมื่อก่อนก็ด้วย) และเห็นกล้ามแล้วยอมแพ้ คุณก็พลาดเรื่องที่สนุกระดับตำนานไปแล้วค่ะ แถมมีวายให้ชวนจิ้นนั่งดูไปกรี๊ดไปอีก(แบบเรา)

Hajime no Ippo (หรือเรื่อง ก้าวแรกสู่สังเวียนของไทย ลิขสิทธิ์โดยวิบูลย์กิจ) เป็นมังงะที่เขียนโดยอ.โจจิ โมริคาวะ ที่ตีพิมพ์ตั้งแต่ปี 1989 (เก่าโคตร) ปัจจุบันในไทยออกมา 93 เล่ม ที่ญี่ปุ่น 94 เล่มยังไม่มีทีท่าว่าจะจบ (มังงะหาให้ครบยากมากถ้าไม่ได้เก็บตั้งแต่ต้น เราโชคดีที่ได้มือสองมา) เวอร์ชั่นอนิเมภาคแรกมี 76 ตอนจบ สร้างฉายในปี 2000-2002 ใช้ชื่อว่า Hajime no Ippo: The Fighting!ไทก้าเคยซื้อลิขสิทธิ์มาออกจนจบภาค+ Movie กับ OVA อีก ส่วนภาคสองที่ใช้ชื่อว่า Hajime no Ippo: New Challenger สร้างฉายในปี 2009 มี 26 ตอน (ห่างจากภาคแรกตั้ง 7 ปี)
ก้าวแรกสู่สังเวียนเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กหนุ่มชื่อ มาคุโนะอุจิ อิปโป ผู้ซึ่งเป็นเด็กม.ปลายที่สุภาพเรียบร้อย และอ่อนโยน ด้วยความที่เขาต้องช่วยงานกิจการทางบ้านทำให้ไม่มีเวลาคบหาเพื่อนฝูง เขาจึงมักถูกรังแกอยู่เสมอๆ วันหนึ่งในขณะที่ถูกเพื่อนร่วมชั้นรุมซ้อม นักมวยอาชีพที่ชื่อทาคามุระ มาโมรุผ่านมาพบเข้า ทาคามุระได้เข้าช่วยเหลือเขา และพาไปทำแผลที่ค่ายมวย ซึ่งทาคามุระคนนี้เองซึ่งเป็นคนเปิดโลกแห่งวงการมวยให้เข้าสู่ความสนใจของอิปโป และทำให้อิปโปใฝ่ฝันอยากเป็นนักมวย นอกจากนี้ทาคามุระและประธานค่ายมวยคาโมงาวะที่ทาคามุระสังกัดอยู่ก็เห็นในพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ของอิปโป จึงได้รับให้เข้ามาฝึกสอนในค่ายมวยแห่งนี้ เรื่องราวทั้งเรื่องจะเป็นการไต่เต้าของอิปโปจากคนที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับมวย และฝึกฝนจนได้เป็นนักมวย ขึ้นชกจนได้เป็นแชมป์ญี่ปุ่น และป้องกันตำแหน่งครั้งแล้วครั้งเล่า ล่าสุดก็กำลังไต่อันดับโลกอยู่

เรื่องนี้มันสนุกจริงๆค่ะ สนุกมากๆๆๆ ระดับตำนานเลยทีเดียว ในบรรดาอนิเมที่เราแนะนำไปทั้งหลายในกระทู้ก่อนๆ เรื่องนี้เราว่าสนุกเป็นอันดับ1 เท่าๆกับนารูโตะนะคะ ในบรรดาการ์ตูนกีฬาที่เราเคยดูเคยอ่านมา เมื่อก่อนเราว่า"สลัมดังค์"สนุกที่สุด แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วล่ะ เพราะเรื่องก้าวแรกสู่สังเวียนสุดยอดกว่าค่ะ กลายเป็นการ์ตูนกีฬาในใจอันดับ 1 ของเราไปแล้ว ความจริงตอนเริ่มดูเรื่องนี้เราไม่ได้คาดหวังอะไรเลย แค่เห็นมันดังมานาน เลยเปิดดูเล่นๆ แต่ปรากฏ...ดูรวดเดียว 6 ตอนเลยค่ะ กะจะนั่งดูต่ออีกด้วยซ้ำนะ ถ้าไม่ติดธุระด่วนซะก่อน แล้วก็เลยติดใจ ตามดูตามอ่านนับแต่นั้นมา ที่ไม่คาดคิดคือได้จิ้นวายแถมมาด้วยเนี่ยแหละ เรื่องนี้นี่เวลาชกกันบนสังเวียน ดูมันส์กว่าดูมวยจริงๆอีก ทั้งตื่นเต้น ทั้งลุ้นสุดๆไปเลยค่ะ เวลาตัวละครอยู่นอกสังเวียนใช้ชีวิตประจำวันกันก็ฮาแตกและสนุกสนานมากๆ เรียกว่าเรื่องนี้มีครบทุกอารมณ์ สนุก ซึ้ง เศร้า ฮา สมกับที่เป็นการ์ตูนกีฬาที่คนยกย่องว่าสุดยอดจริงๆ

ปล.ยาวหน่อยนะคะรีวิวนี้ เพราะตัวละครหน้าตามันไม่ค่อยน่าพิศมัยสำหรับคนที่ไม่เคยดู/อ่านมาก่อน เลยอยากจะบรรยายให้เห็นลึกๆว่ามันดี(วาย)ยังไง

ตัวละครที่ดูแล้วน่าจิ้น
ก็หนุ่มๆนักมวยในเรื่องนั่นแหละค่ะ อันที่จริงมีหลายคนมาก แต่เราจะกล่าวถึงเฉพาะบางคนนะคะ
1. มาคุโนะอุจิ อิปโป พระเอกที่รูปไม่หล่อ แต่ใจงามหลาย (จริงๆตัวละครในเรื่องก็ไม่เคยมีใครคิดว่ามันไม่หล่อนะ ชมว่าน่ารักด้วยซ้ำ คนดูต่างหากที่ว่าไม่หล่อ) คนๆนี้เป็นตัวละครที่เรารักที่สุดในเรื่องเลยค่ะ ตอนดู/อ่านครั้งแรกคิดว่าพระเอกอะไรฟะ หน้าตาทุเรศ ไม่คิดว่าพอดูไปดูมากลับกลายเป็นชอบและโมเอ้ตัวละครตัวนี้ซะงั้น ตอนแรกอิปโปเป็นคนที่ดูอ่อนแอโดนรังแกตลอด แต่ภายหลังก็มาทราบว่าเขาไม่ได้อ่อนแอเลยนะ แค่เขาเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อย และอ่อนโยนใจดีเกินกว่าที่จะทำร้ายโต้ตอบคนอื่นได้ แม้ตอนที่เป็นนักมวยแล้วก็ยังไม่คิดเอาความสามารถด้านมวยมาแก้แค้นคนที่รังแกตนเองเลย (ตอนหลังไปๆมาๆยังชนะใจพวกนั้น จนมาเป็นเพื่อนรักกันได้ซะอีก) เป็นคนที่คิดแค้นเคืองใครไม่เป็นเลยจริงๆ เวลาเจอใครก็มองคนในแง่ดีตลอด สาวๆที่หลงรักอิปโปในเรื่องบรรยายถึงอิปโปว่า "คุณอิปโปเวลาอยู่บนเวทีก็สง่างาม เวลาอยู่นอกเวทีก็น่ารัก" "มีเสน่ห์ที่ผู้หญิงสุดจะทานทน" (สาวๆหลงรักหมอนี่ตั้ง 3 คน เคยมีกรณีเกือบตบกันแย่งอิปโปด้วย) ซึ่งก็จริงค่ะ เวลาอยู่นอกเวทีมวยอิปโปจะขี้อาย เรียบร้อยและมีบุคลิคที่คนรอบข้างมองว่าน่ารัก แต่บนเวทีอิปโปจะเปลี่ยนไป กลายเป็นคนที่กล้าหาญ สู้ไม่ถอย แม้โดนชกจนเจ็บแค่ไหนก็ยังลุกขึ้นมาได้ทุกครั้ง
อิปโปเป็นนักชกประเภท in-fighter หรือนักชกวงใน ที่เวลาชกจะใช้วิธีบุกตะลุยเข้าไปข้างหน้าอย่างเดียวแล้วแลกหมัดกับคู่ชก ซึ่งอิปโปนั้นแม้จะตัวเล็กมากแต่หมัดนั้นหนักที่สุดในรุ่นเฟเธอร์เวท (หมัดหนักขนาดต่อยกระดูกหัก) และความอึดกับกำลังใจก็สุดยอดด้วย ปกติเวลาชกอิปโปจะตั้งการ์ดในท่า Peek-a-Boo style (เราเรียกว่าท่าแอ๊บแบ๊ว เพราะมันเหมือนจริงๆ) ท่าไม้ตายของอิปโปที่เด่นๆ คือท่า Liver blow, Gazelle punch และ the Dempsey roll (จะไม่ขอบรรยายรายละเอียดท่านะคะ เพราะนี่ไม่ใช่กระทู้กีฬามวย) ปัจจุบันเขาครองตำแหน่งแชมป์เปี้ยนรุ่นเฟเธอร์เวทของประเทศญี่ปุ่นอยู่

หมอนี่พอเราดูไปนานๆก็พบว่ามันโมเอ้มากๆ แม้สไตล์การชกมวยมันจะอึดถึก แต่นิสัยมันเคะค่ะ เคะสุดๆ แสนดียอมคนไปหมด หน้ากลมๆ ดูแบ๊วๆ ตัวเล็กๆ(ตอนแรกๆวาดกล้ามบึ้กมาก แต่เล่มหลังๆยิ่งวาดยิ่งตัวหดลงๆ กลายเป็นตัวเล็กกว่าชาวบ้านเค้า) แถมนิสัยน่ารักมากๆ เวลาอยู่นอกเวทีจะดูขี้กลัวขี้อายด้วย(แต่ในสังเวียนนั่นอีกเรื่องนึงนะ) นิสัยท่าทางการกระทำเล็กๆน้อยๆของหมอนี่ที่เราสังเกตเห็นโดยเฉพาะจากที่อ่านมังงะมันดูแล้วชวนให้เอ็นดูจริงๆ อย่างเวลาคุยกับคนอื่นก็จะแสดงอาการเขินอายโดยจะทำนิ้ววนๆจิ้มๆคล้ายๆฮินาตะเรื่องนารูโตะนินจาคาถา เวลาจะจับมือทักทายกับใครก็จะรีบเช็ดมือตัวเองให้สะอาดสะอ้านทั้งๆที่มือก็ไม่ได้สกปรก คุยกับใครก็ก้มหัวโค้งให้เค้าไปหมด พูดจาก็สุภาพมากด้วย

ท่าทางเล็กๆน้อยๆต่างๆของอิปโปตัดแปะมาจากมังงะค่ะ

นี่ก็ตัวอย่างความ เอ่อ..ความน่าเอ็นดูของอิปโป จากมังงะเล่ม 77 ค่ะ ตอนที่อิปโปต้องขึ้นชกกับจิมมี่ ศรีฟ้า นักชกชาวไทย (คนไทยค่ะ! แต่หน้าตาน่ากลัวมาก) ประธานคาโมงาวะบอกอิปโปว่าถ้าถูกจ้องตาให้จ้องเขากลับ แต่เอาเข้าจริง พอเข้าไปเจอหน้าคู่ชกเท่านั้นแหละ อิปโปกลัวจนวิ่งไปหลบอยู่ข้างหลังประธานคาโมงาวะซะงั้น 555 น่ารักดี (ขำที่โค้ชคู่แข่งถามว่า ทำไมคู่ชกยังไม่มา แล้วประธานคาโมงาว่าบอกว่าเอาตาไปไว้ไหน เขาอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว ปรากฏว่าอิปโปไม่ได้ยืนอยู่ข้างหน้า แต่หลบอยู่ข้างหลัง) ทำเอาบรรดานักข่าวที่มาทำข่าวกลุ้มใจกันไปตามๆกัน (สงสัยคงคิดเหมือนๆกันว่าแชมป์ตัวแทนประเทศตูจะไหวมั๊ยเนี่ย)



2.มิยาตะ อิจิโร่ คู่วาย เอ๊ย คู่แข่งแห่งโชคชะตาที่อิปโปบูชา ชาบูๆ มิยาตะเป็นคนแรกที่อิปโปได้ลงนวมชกด้วยตอนเข้ามาที่ค่ายมวยคาโมงาวะครั้งแรก ซึ่งอิปโปแพ้น๊อคอย่างหมดรูป (แหงล่ะ คนไม่เคยชกมวยมาก่อนนี่) แต่การชกซุปเปอร์ริงครั้งที่สอง(การชกภายในค่ายแบบไม่เป็นทางการ)กับมิยาตะ อิปโปสามารถเอาชนะมิยาตะได้ (สรุปว่าชนะ 1 แพ้ 1 เสมอกันไป) แม้ว่าทั้งคู่จะมีสัญญาที่ให้ไว้แก่กันว่าจะชกตัดสินกันตอนเป็นมืออาชีพ แต่โชคชะตาที่พลิกผันก็ทำให้ไม่ได้เจอกันซักที
มิยาตะเป็นคนเงียบขรึม ดูหยิ่งๆ เย็นชา (สไตล์มาตรฐานของคู่แข่งพระเอกการ์ตูนโชเน็น หยิ่ง-ขรึม-หล่อ) ในวัยเด็กเขาต้องเห็นพ่อของเขาที่เป็นนักมวยพ่ายแพ้คู่ชก และต้องแขวนนวมไป เขาจึงมุ่งมั่นที่จะชกเพื่อพิสูจน์ว่าสไตล์การชกของพ่อของเขาถูกต้อง ด้วยความที่มิยาตะนั้นเป็นคนหยิ่ง เขาจึงไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่คนเดียวที่เขาจะยอมเชื่อใจและยอมรับฟังคำแนะนำนอกพ่อของเขาก็คือทาคามุระซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่สนิทสนมกับเขาตั้งแต่เด็ก (อีตาทาคามุระนี่เราไม่ขอแนะนำนะคะ เป็นคนที่เด่นสุดๆในเรื่องเพราะเป็นคนที่ทำให้อิปโปมาชกมวย และเป็นแชมป์โลกอีก แต่มันนิสัยทุเรศจนเราจิ้นกับใครไม่ลง)
การชกของมิยาตะจะเป็นพวกชกวงนอก แม้หมัดจะไม่หนักแต่ก็ถนัดการใช้ฟุตเวิร์คหลอกล่อทดแทน และหมัดไม้ตายคือหมัดเคาท์เตอร์ อันที่จริงด้วยรูปร่างและความสูงของมิยาตะนั้น เขาควรจะอยู่รุ่นจูเนียร์ไลท์ หรือไลท์เวทมากกว่า แต่เขากลับยึดติดกับรุ่นที่ต่ำกว่า คือรุ่นเฟเธอร์เพราะต้องการรักษาสัญญากับอิปโป ทำให้เขาต้องลดน้ำหนักอย่างยากลำบาก ปัจจุบันเขาครองตำแหน่งแชมป์ OPBF หรือแชมป์เอเชียแปซิฟิคอยู่

พูดถึงคู่วายหลักไปแล้วก็ขอพูดถึงหนุ่มคนอื่นบ้างนะคะ (ตัวละครเด่นๆส่วนใหญ่ก็เกี่ยวข้องกับอิปโปโดยตรงนั่นแหละ)
3.เซนโด ทาเคชิ นักมวยบ้าพลังผู้มาจากโอซาก้า ฉายาพยัคฆ์แห่งนานิวะ เซนโดเสียแม่ไปตั้งแต่แรกคลอด และมาเสียพ่อที่เป็นนักดับเพลิงไปอีกในวัยเด็ก ปัจจุบันจึงอาศัยอยู่กับย่า ด้วยความที่พ่อของเขาเป็นนักดับเพลิงที่ช่วยชีวิตคน เขาจึงยึดพ่อของเขาเป็นแบบอย่าง และช่วยเหลือคนรอบข้างตั้งแต่เด็ก แต่เดินทางผิดไป ด้วยความที่เป็นคนห้าว มีใจนักเลง พอเพื่อนโดนแกล้งก็คิดว่าจะช่วยเหลือเพื่อนโดนการไปอัดฝ่ายตรงข้ามเพื่อเอาคืน ทำให้ไปๆมาๆกลับกลายเป็นหัวหน้าแก๊งนักเลง และอาละวาดไปทั่ว จนมามีเรื่องกับคนของค่ายมวยนานิวะ โค้ชยามาโอกะเห็นแววเลยชวนมาชกมวย
เซนโดนั้นพอได้เห็นวิดีโอการชกของอิปโปก็ถึงกับบอกว่า "เหมือนได้เจอคู่รัก" เพราะทั้งคู่มีสไตล์การชกที่เหมือนๆกัน (ดูเสร็จรีบถ่อมาหาอิปโปถึงโตเกียว) เซนโดสนิทสนมกับอิปโปมาก มาหาบ่อยๆ และบางทีก็โทรคุยกัน มาค้างด้วยกันก็เคย
เซนโดก็เป็นอีกคนที่เหมือนมิยาตะที่ยึดติดกับรุ่นเฟเธอร์เพราะต้องการชกกับอิปโป แม้ว่ามีปัญหาเรื่องต้องลดน้ำหนัก (อิปโปมันไม่มีเพราะมันตัวเล็ก) เซนโดเคยเป็นแชมป์เปี้ยนรุ่นเฟเธอร์เวทของญี่ปุ่นมาก่อน ก่อนจะพ่ายแพ้และถูกชิงเข็มขัดไปโดยอิปโป (เคยแพ้อิปโปไปสองครั้ง ยังไม่เข็ด จะหาเรื่องอีก สงสัยติดใจหมัดของอิปโป) เซนโดเคยพูดว่าหมัดของตนเป็นหมัดสังหาร คนที่โดนจะไม่ลุกขึ้นมาอีก ส่วนหมัดของอิปโปเป็นหมัดแห่งชีวิตที่ทำให้ผู้คนอยากลุกขึ้นมาใหม่ นับว่าเซนโดยกย่องอิปโปอยู่มาก
เซนโดกับมิยาตะนี่แร๊งงงพอกัน มีครั้งนึงเซนโดแกล้งทำเป็นมาดี แต่ตบหัวเพื่อข่มมิยาตะ (เล่นเอาอิปโปเกือบกระโดดเข้าไปเล่นงานเซนโด โทษฐานบังอาจตบหัวมิยาตะที่เคารพ) มิยาตะก็แกล้งทำเป็นพูดดีด้วย บอกว่าจะให้ยืมนวม แต่โยนนวมมากระแทกหัวเซนโดเฉย เป็นการเอาคืน หลังจากนั้นก็แทบฆ่ากันตาย เรื่องฝีมือนี่บอกไม่ถูกว่าใครเหนือใคร (แต่มิยาตะน่าจะเหนือกว่า)
เซนโดเป็นนักชกระยะกลาง ที่หมัดหนัก และมีท่าไม้ตายคือท่าสแมช

4.อเล็กซานเดอร์ วรูค ซานคีเยฟ (หมอนี่หล่อสุดในเรื่องแล้วล่ะค่ะ ก็ฟรั่งนี่นะ) อดีตแชมป์มวยสมัครเล่นชาวรัสเซียที่ผันตัวเองมาชกมวยอาชีพในญี่ปุ่น เพื่อหาเงินเป็นค่ารักษาแม่ที่ป่วยหนักอยู่ที่บ้านเกิด วรูคมีฉายาว่าหมาป่า จากท่าไม้ตาย White Fangs และการชกที่ดุดันโหดเหี้ยมเหมือนหมาป่า แต่ความจริงเขาเป็นคนอ่อนโยนใจดี ซึ่งอิปโปก็สังเกตเห็นได้ตั้งแต่แรก แม้ในตอนแรกวรูคจะคิดว่าตนเองไม่ชอบการชกมวย เพราะไม่อยากทำร้ายใคร แต่เมื่อเขาได้เห็นอิปโปทางวิดีโอ และได้เห็นท่าทางที่มีความสุขเวลาชนะของอิปโป เขาก็เกิดคำถามขึ้นในใจ และเมื่อได้พบกับอิปโปทั้งสองก็ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความในใจกัน หลังจากขึ้นชกและพ่ายแพ้แก่อิปโป เขาก็เข้าใจในตัวเองในที่สุดว่าตนเองนั้นชอบการชกมวย
หลังจากพ่ายแพ้ 2 ครั้งในการแข่งขัน ทางค่ายของวรูคยกเลิกสัญญา วรูคจึงต้องกลับไปรัสเซียและเลิกชกมวย อิปโปเป็นคนเดียวที่ไปส่งวรูคที่สนามบินก็รู้สึกเสียดายในความสามารถของวรูค และเสียใจที่จะไม่ได้พบกันอีกจนถึงกับร้องไห้ออกมา วรูคได้ให้นวมของตนเป็นที่ระลึกแทนของต่างหน้าแก่อิปโป ภายหลังเมื่อแม่ของวรูคเสียชีวิต วรูคก็คิดจะคืนสังเวียนจึงได้กลับมาหาอิปโปเพื่อขอความช่วยเหลือ (อิปโปกับวรูคนี่แบบ...หวานกันซะ ตอนเจอกันอีกที วรูคพูดด้วยว่า "ในที่สุดก็ได้พบ" "คิดถึง...คิดถึงจริงๆครับ") และได้อาศัยอยู่ร่วมกับอิปโปและแม่ของอิปโปอยู่ระยะหนึ่ง พร้อมทั้งเป็นคู่ซ้อมก่อนที่อิปโปจะขึ้นชกกับซาวามุระให้อีกด้วย หลังจากนั้นวรูคจึงได้เดินทางไปชกมวยในประเทศอเมริกา และปัจจุบันก็อยู่ในอันดับ 1ของสถาบัน WBA รุ่นจูเนียร์ไลท์

5.อิตางากิ มานาบุ รุ่นน้องค่ายเดียวกับอิปโป ที่เคารพรักอิปโปเป็นที่สุด เห็นอิปโปเป็นเป้าหมาย จน... อิตางากิเป็นตัวละครที่หน้าตาดีเป็นอันดับ 2 รองจากวรูคอ่ะนะ สมัยเรียนมัธยมเคยเป็นกัปตันชมรมมวยมาก่อน เป็นคนร่าเริง ชอบพูดมุกขำขัน ช่วงแรกๆอิตางากิมีคู่แข่งคือ เคียวซุเกะ อิมาอิ แต่ก็ได้ตัดสินแพ้ชนะไปแล้ว (แต่เวลาเจอกันทีก็กัดกันทุกที) แถมอิมาอิหลงรักนานาโกะน้องสาวอิตางากิด้วย
อิตางากิช่วยทำงานพิเศษอยู่ที่บ้านอิปโปอยู่ เรียกว่าเป็นรุ่นน้องที่สนิทและผูกพันกับอิปโปมาก แต่หลังๆมาชักเป็นรุ่นน้องที่ไม่น่าไว้วางใจ เพราะหมอนี่มีข้อเสียคือความอวดดีกับความทะเยอทะยาน และยึดติดกับความอยากเอาชนะอิปโปมากเกินไป จนหมกมุ่นเหมือนจะเป็นโรคจิต (ไม่น่าเลย แต่ตรงจุดนี้ทำให้จิ้นกันได้มันส์ รักสไตล์จิตๆ) สไตล์การชกของอิตางากิคล้ายคลึงกับมิยาตะ คือเป็นนักชกวงนอกเหมือนกัน แต่เด่นเรื่องความเร็วสูงและความดุดัน ปัจจุบันเขาอยู่ในอันดับ 6 ของรุ่นเฟเธอร์

ความวายของเรื่องมันอยู่ตรงไหนล่ะ?
ความสัมพันธ์ตัวละครก็ได้กล่าวไปคร่าวๆแล้วในช่วงแนะนำตัวละครนะคะ จะจิ้นใครกับใครก็สุดแล้วแต่ คู่หลักๆของเรื่องนี้ที่เราจิ้นก็คู่มิยาตะ/อิปโปนั่นแหละค่ะ (มันแอบวายจริงๆนะเออ วายชัดมากด้วย)
ตอนแรกที่เราดูเรื่องนี้ เราไม่คิดเลยนะว่ามันจะแอบวาย กะดูเอาความสนุกของเนื้อเรื่องเฉยๆ ก็นะ..หน้าตาตัวละครเรื่องนี้ถ้าเทียบกับอนิเมเรื่องอื่นๆแล้วมันค่อนข้างจะ...ดูไม่ดีเลย แถมแต่ละคนกล้ามเป็นมัดๆ (ยังไงก็ไม่กล้ามบึ้กเท่าหมัดดาวเหนือ หรือโทริโกะอ่ะนะ ปลอบใจตัวเอง T_T) แต่พอดูไปถึงตอน 5 ก็พบว่าอิปโปกับมิยาตะมัน...เฮ้ย เคมีเข้ากันมาก ตอนนี้มีฉากหนึ่งที่อิปโปไปซื้อรองเท้านักมวย แล้วกำลังจะโดนเจ้าของร้านหลอกขายรองเท้าราคาแพงให้ มิยาตะดันบังเอิญอยู่ในร้านด้วยพอดี ตอนแรกก็ทำเป็นไม่สน แต่ในที่สุดก็ทนดูไม่ได้ เข้ามาช่วยอิปโปเลือกซื้อรองเท้า แล้วก็เดินออกไปโดยอิปโปไม่ทันสังเกตเห็น อิปโปวิ่งตามออกไป ร้องเรียก มิยาตะก็ทำเป็นเมิน (หนุ่มซึนจริงๆ) อิปโปพยายามวิ่งตามจนหกล้มมิยาตะถึงหันกลับมาคุยด้วย แล้วอะไรต่อ ลองดูเอาเองค่ะ คลิปตอนนี้ ไม่ต้องสนใจฉากบ้าๆในห้องอาบน้ำช่วงต้นๆนะ ฉากมิยาตะกับอิปโปอยู่ที่นาทีที่ 1:28 เป็นต้นไปค่ะ

หลังจากนั้นก็เริ่มชอบคู่นี้ พอยิ่งดูก็ยิ่งวาย ยิ่งมาอ่านทางมังงะที่มีรายละเอียดมากกว่าก็ยิ่งวายหนัก อิปโปนี่อาการหนักค่ะ คลั่งไคล้มิยาตะมากประมาณเดียวกับที่นารูโตะ ณ นินจาคาถามันคลั่งซาสึเกะเลย แต่ของอิปโปนี่ออกแนวคลั่งไคล้คนที่ชื่นชม ดาราที่ชื่นชอบมากจนเหมือนกับมองเค้าเป็นพระเจ้ายังไงยังงั้น เวลาพูดเรื่องมิยาตะทีไร อิปโปจะหน้าแดง เขินอาย เอาแต่ชื่นชมเค้าแบบเว่อร์ๆกับคนรอบข้าง อิตางากิยังเคยคิดเลยว่าอิปโปพูดถึงมิยาตะยังกับพูดเรื่องคนรัก คุมิ(นางเอก)คงต้องลำบากหน่อยถ้าจะแทรกเข้าไป

ภาพทางมังงะ อิปโปพูดถึงมิยาตะกับอิตางากิราวกับพูดถึงคนรักแล้วหน้าแดง

อันนี้ทางอนิเม พูดว่ามิยาตะเท่ห์แล้วหน้าแดงแปลกๆ

อาการคลั่งไคล้มิยาตะของอิปโป

มิยาตะก็เป็นหนุ่มซึนสุดๆ เรื่องผู้หญิงไม่เคยสน สนใจอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องมวยกับอิปโป แต่พ่อคุณทำฟอร์มไม่แสดงออกให้ใครเห็น พออิปโปแสดงออกว่าสนใจตนเองก็ทำท่าไม่พอใจอีก ไม่เข้าใจอารมณ์หมอนี่จริงๆ

ที่ว่าเคมีของทั้งคู่เข้ากันมากๆ เพราะมันดูแล้วขำๆแบบน่ารักๆ มิยาตะซึนๆแถมแอบขี้แกล้งอิปโป อิปโปก็ขี้อายแล้วก็ชอบทำอะไรเปิ่นๆเวลาอยู่กับมิยาตะ ยกตัวอย่างให้ดูฉากนึงของคู่นี้ที่เราว่าฮามากๆ อยู่ในเล่ม 23 ตอนที่อิปโปไปดูการแข่งของเซนโดกับวรูค อิปโปโดนแฟนๆเซนโดรุม (แฟนๆเซนโดเกลียดอิปโปค่ะ เพราะเซนโดเคยแพ้อิปโป) อิปโปได้แต่กลัวจนตัวสั่น ก้มหัวพูด "ขอโทษครับๆ" และขณะที่อิปโปกำลังลำบาก มิยาตะก็เข้ามาช่วย แสดงความแมนขู่พวกแฟนๆเซนโดจนอยู่หมัด อิปโปคิดในใจว่ามิยาตะ"เท่ห์จัง" (มิยาตะปกติทำเป็นไม่สนใจอิปโป แต่พออิปโปเดือดร้อนทีไรก็จะทนดูไม่ได้ เข้ามาช่วยทุกที)
แต่ที่เราขำคือ พอเข้าไปจะดูการแข่งข้างในสนามแข่ง อิปโปดันไม่ยอมนั่งซะที ได้แต่ล่อกๆแล่กๆไปมา จนมิยาตะถามว่า
"นี่จะไม่นั่งลงรึไง?"
อิปโปจึงถามว่า "เอ้อ..ขอผมนั่งข้างๆได้ไหมครับ?" (เดินมาด้วยกันทำไมต้องขอฟะ)
เล่นเอามิยาตะกุมขมับ มิยาตะเลยแกล้งพูดว่า "ถ้าบอกว่าไม่ได้ล่ะ?"
อิปโปเลยหน้าเสีย ทำท่าจ๋อยๆ เดินโซซัดโซเซทำท่าจะไปหาที่นั่งที่อื่น
แต่แล้วดันมีตาลุงคนนึงเข้ามาถามมิยาตะว่า "ตรงนี้ว่างใช่ไหม?"
อิปโปก็รีบวิ่งกลับมานั่งที่ที่นั่งข้างๆมิยาตะทันที แล้วก็บอกผู้ชายคนนั้นว่า "ไม่ว่างครับ!!" มิยาตะกุมขมับอีก (ดูได้ตามรูป 555)
จริงๆฉากเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันทีไรมันน่ารักชวนให้อมยิ้มปนขำทุกที แต่คงยกตัวอย่างมาให้หมดไม่ได้ เพราะมันมีตั้ง 94 เล่ม

อย่างที่กล่าวไปแล้วว่ามิยาตะกับอิปโปมีสัญญาที่ให้ไว้แก่กันว่าจะไปเจอกันบนเวทีของนักมวยอาชีพ (ฉากสัญญาบนบันได กับฉากคำมั่นกลางหิมะนั่นโรแมนติกมาก) แต่ก็มีเหตุให้คลาดกันตลอด เลยไม่ได้ชกกันซะที ทั้งๆที่อยากชกกันใจจะขาด ครั้งแรกที่คลาดกันคือศึกชิงแชมป์นักชกหน้าใหม่ ทั้งคู่สัญญาว่าจะชนะให้ตลอดและเจอกันในรอบชิงชนะเลิศ แต่มิยาตะดันมาแพ้มาชิบะเพราะโดนโกง ตอนที่อิปโปมาหามิยาตะที่ห้องพักนักกีฬาหลังจากมิยาตะแพ้น๊อค มิยาตะออกมาพบไม่ได้ แต่พ่อของมิยาตะฝากคำพูดของมิยาตะมาบอกอิปโปว่า "ขอโทษที่ผิดสัญญา" ทำให้อิปโปเสียใจและแค้นใจมาก อิปโปยืนเอาหน้าพิงประตูเหมือนจะร้องไห้และเหมือนอยากเข้าไปหามิยาตะข้างใน (ดูตามรูปได้เลยค่ะ) ลืมไป ที่บอกว่าอิปโปไม่เคยโกรธไม่ว่าจะโดนใครทำอะไรตนเอง แต่ถ้าใครว่าร้ายหรือทำอะไรมิยาตะ(เช่นตบหัว) อิปโปจะโกรธค่ะ เรื่องมิยาตะเรื่องเดียวเท่านั้นที่ทำให้ตานี่โกรธได้ เคยถึงขนาดทำตาเขียวมองคู่ชกของมิยาตะอย่างโกรธแค้น ว่ามากั้นขวางระหว่างตนเองกับมิยาตะ (ด่าพ่อล้อแม่ยังพอคบ แต่ด่ามิยาตะที่เคารพคบไม่ได้)

ครั้งที่สองที่คลาดกันคือครั้งที่ทั้งคู่จะได้ขึ้นชกกันอยู่แล้ว เหลือแต่เพียงรอให้มิยาตะหายจากอาการบาดเจ็บก่อน แต่มิยาตะกลับมาพบกับอิปโปและก้มหัวขอโทษที่ต้องขอยกเลิกการชกด้วยเหตุผลจำเป็นบางอย่างที่เป็นความลับ ทำให้อิปโปช๊อคมาก
เราหยิบยกบทสนทนาของสองคนนี้ในตอนนี้ คือเล่ม 76 ตอนที่ 721 มาให้อ่านกันนะคะ มาดูกันว่ามันส่อวายแค่ไหน ใครอยากอ่านตัวเต็มต้องไปค้นในอากู๋เอาค่ะ มีให้อ่านหลายที่เลย

Round 721 ดวง
ในขณะที่อิปโปซ้อมวิ่งอยู่ก็ได้พบกับมิยาตะที่มาดักรอพบอยู่
อิปโป "มิยาตะ...คุง..."
อิปโป "อะ..อะไรกันครับ?" "ทำไมมาอยู่ที่นี่..!?"
อิปโป "เอ่อ-" "...." อิปโปเหลียวซ้ายแลขวามองรอบข้างว่ามีใครอื่นอยู่ด้วยรึเปล่า
อิปโป "หรือว่า มาหาผม!?"
มิยาตะไม่ยอมพูดอะไรได้แต่ยืนจ้องเขม็ง จนอิปโปเริ่มออกอาการประหม่า
อิปโป "อ...เอ่อ..." "มีอะไรเหรอครับ.."
อิปโป "จ...จริงสิเรื่องมือ...อาการกระดูกร้าวดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ!?" "ขึ้นชกได้แล้วใช่ไหมครับ!?"
มิยาตะยังคงยืนนิ่งไม่พูดอะไร อิปโปสังเกตที่มือมิยาตะยังพันผ้าพันแผลไว้แล้วก็ทำหน้ากังวล
อิปโป "ส..สภาพแบบนั้นหรือว่ายัง..." มิยาตะนิ่งเงียบ อิปโปเงยหน้าแล้วยิ้มให้
อิปโป "ไม่ว่าจะนานยังไงก็รอได้ครับ!" "ไม่เป็นไรครับ! ผมรอได้!!"
อิปโป "รักษาให้หายดีนะครับไม่ต้องรีบ" "เราจะได้แข่งกันในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุดนะครับ!!"
มิยาตะได้ฟังที่อิปโปพูดแล้วจึงทำหน้าเหมือนเจ็บใจ และกำหมัดจนมือสั่น จากนั้นก็นั่งลงคุกเข่าก้มหัวแล้วพูดกับอิปโปว่า "ขอโทษ..."

อิปโป"หา...?" อิปโปสับสนกับคำพูดของมิยาตะ แต่แล้วก็รีบนั่งลงและพูดว่า "ลุกขึ้นเถอะครับ" "มิยาตะคุงไม่ควรมาทำแบบนี้นะครับ"
อิปโป "ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ!?" "มาขอโทษผมทำไม!?"
อิปโป "อาการไม่ดีขึ้นเหรอครับ ต้องเลื่อนการชกใช่ไหมครับ!?" "ไม่เป็นไรครับ! ยังไงผมก็รอได้"
มิยาตะทำสีหน้าเคร่งเครียด และพูดออกมาว่า "ไม่ต้องรอแล้ว!"
มิยาตะ "ไม่ต้องรอแล้วล่ะ" "การชกกับแก..." "จะไม่มีทางเกิดขึ้น" อิปโปช๊อคจนหน้าถอดสี
อิปโป "ไม่มีทางเกิดขึ้น?" "พูดอะไรกันครับ?" "ก็เรา..." "สัญญากันแล้วนี่ครับ" มิยาตะยืนขึ้น
อิปโป "สัญญาว่าจะเจอกันในสังเวียนอาชีพ ผมเอง..." "ก็พยายามเต็มที่ที่จะทำตามสัญญาให้ได้" มิยาตะได้ฟังที่อิปโปพูดก็ได้แต่พยายามซ่อนสีหน้าที่เจ็บปวดไว้
อิปโป "ผมพยายามชนะมาตลอด... เพื่อสักวันจะได้เจอกับมิยาตะคุง..." "ผมทำตามสัญญาแล้วนะครับ!!"
มิยาตะ "คิดซะว่าไม่มีดวงก็แล้วกัน" มิยาตะพูดพร้อมเดินจากไป อิปโปได้แต่นั่งนิ่งด้วยความช๊อคอยู่ตรงนั้น เนิ่นนาน ผู้คนเดินผ่านไปมาต่างก็จ้องมองอย่างสงสัย อิปโปนั่งอยู่อย่างนั้นจนตะวันตกดินพลางคิดถึงเรื่องราวระหว่างตนเองกับมิยาตะที่ผ่านมา และในที่สุดก็ลุกขึ้นเดินกลับบ้าน พลางทอดสายตาไปบนถนนที่เพิ่งเกิดเรื่องราวอย่างไม่เชื่อสายตา

ช่วง 2-3 ตอนนี้มันคือ...อารมณ์ประมาณว่า ผู้ชายทำแฟนท้องแล้วไม่มีความสามรถจะรับผิดชอบ เลยมาก้มหัวขอโทษยกเลิกงานแต่ง ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็โกรธจัด ซึ่งประธานคาโมงาวะโกรธมิยาตะมากขนาดประกาศตัดความสัมพันธ์กับทางมิยาตะเลยค่ะ ประมาณว่า"ทำลูกสาวชั้นท้อง แล้วไม่รับผิดชอบอย่างงี้ได้ไง การ์ดเชิญงานแต่งก็แจกแขกเหรื่อไปแล้ว จะให้ทำยังไงหา!?" 555
อิปโปก็นะ...ถึงกับหมดอาลัยตายอยากในชีวิตไปหลายตอนเลย เกือบจะแขวนนวมไปเลยด้วย เพียงแค่เพราะไม่ได้ชกกับมิยาตะเนี่ยแหละ (ตกลงเอ็งสองคนสัญญาว่าจะชกกันหรือจะแต่งงานกันกันแน่หา!?)
ความสัมพันธ์คู่นี้มันส่อวายซะขนาดนี้แหละค่ะ เราถึงได้อดจิ้นไม่ได้

แถมอีกนิดกับตัวอย่างความน่ารักของคู่นี้ ตอนเล่ม 57 ที่มิยาตะโทรมาหาอิปโป อิปโปได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังจึงรับ เสียงพูดปลายสายไม่บอกชื่อ บอกแต่เพียงว่า"...นี่ฉันนะ" อิปโปก็ตอบรับแทบทันทีว่า "อ๋อ! มิยาตะคุงเหรอครับ!!" มิยาตะถามว่า "ทำไมรู้ว่าเป็นฉันล่ะ!?" อิปโปบอกว่า "ก็เพราะเป็นมิยาตะคุงน่ะสิครับ!!"
ขนาดมิยาตะมันไม่เคยโทรมาหาเอ็ง เอ็งยังรู้อีกว่าเป็นเค้า พลังแห่งรักนี่รุนแรงน่าดู

OP1เพลงธรรมดามากๆ แต่ก็เข้ากับภาพ และก็ได้บรรยากาศของเรื่องดี


ED1 เพลงเพราะมากกกก เนื้อเพลงก็ดี แฝงความฝัน ความพยายามของเหล่าตัวละครในเรื่อง


OP2 เราชอบ OP นี้มากเลยค่ะ มันดูเท่ห์แบบมีมนต์ขลังดี แถมตัวละครที่เราชอบ(ที่เราแนะนำนั่นแหละ)ก็เด่นในเพลงนี้กันหมด แต่ตอนเปิดมาเนี่ยกลัวกล้ามแทบแย่


ED2 เพลงฟังได้เพลินๆ ความหมายดีเข้ากับเรื่องอีกเช่นกัน


OP3 บอกได้คำเดียว ดิบ เถื่อน มันส์ ถึงไม่มีเสียงร้องในเพลงแต่ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศบนสังเวียนจริงๆ


ED3 ดูแล้วให้ความรู้สึกเหงาๆเศร้าๆ ภาพเป็นการไล่ลำดับคู่ชกของอิปโปตลอดภาคแรกเกือบทั้งหมด